Gemiste kans 

 

Er staat een stevige wind op deze grijze en druilerige zondagmorgen. Juist nu besluit ik met de fiets op weg te gaan om boodschappen te halen. Na een kwartiertje tegenwind kom ik bij de Kerkweg aan. Bij de kerk is het druk. De dienst staat op het punt te beginnen. 

Vlak voor de kerk verlies ik mijn evenwicht. In mijn val vraag ik me af hoe ik zo comfortabel mogelijk kan neerkomen. Ik zit hoog en deze val zal zeker pijnlijk zijn. Tijdens de crash schuift mijn muts voor mijn ogen. Ook dat nog. Zou iemand mij zien? Hoe gênant is dit? Eén trapper raakt gevoelig mijn onderbeen. Het gladde asfalt schaaft mijn knie. Zal mijn broek nog heel zijn? Is er bloed? De zware fiets duwt mij naar achteren en valt over mij heen. Ja, daar lig ik dan. Languit. Als er maar geen auto aankomt! Naast mij ligt mijn fietstas opengeklapt. Het linnen boodschappentasje hangt er half uit.  

Ik til mijn hoofd op en kijk naar de kerk. De laatste kerkgangers snellen naar binnen. Zien ze me? Zullen zij mij helpen om op te staan? 

Langzaam, krabbel ik overeind en wrijf over mijn pijnlijke knie.  

Naast me zie ik een keurige meneer. Hij moet mij hebben gezien toch? 'Goede dag' hoor ik hem zeggen. Snel loopt hij voor mij langs de kerk in.  

Het lukt me niet weer op te stappen. Het stuur staat scheef en een raar geluid komt uit de kettingkast.  

Ach, die boodschappen kunnen morgen toch ook? Ik draai me om en loop naar huis. Dat gaat vlot. Ik heb de wind in de rug. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

©pds281224