Een nieuw gezinslid

Beste mensen, 

Er is een nieuw gezinslid binnengehaald omdat mijn familie dacht dat ik me niet kon vermaken zonder mijn overleden vriendin. Met alle respect naar de overledene toe, zo zachtzinnig was ze niet. Het was eigenlijk een gecompliceerd huwelijk. Ze kon wel lief zijn voor de baas maar van mij kon ze weinig hebben. Ze was enorm gefocust op eten. Daarom at ik altijd separaat van haar. Als zij in de kamer zat mocht ik niet op de bank zitten. Toch deed ik dat stiekem wel. Als ze sliep kroop ik naast mijn favoriete baasje. Want zoals jullie wel weten zijn wij teckels heel eenkennig en kiezen een familielid uit waar wij ons het aangenaamst bij voelen.  

Toen de basset plotseling overleed was mijn familie heel verdrietig. Sorry dat ik het moet zeggen; ik haalde een zucht van verlichting. Eindelijk werd ik niet meer de hele dag door 'mevrouw' in de gaten gehouden. Ik voelde me vrij! 

Zoals ik eerder al aangaf bij ons thuis dacht iedereen dat ook ik heel erg verdrietig was. Ze dachten een hond alleen dat is toch niets? We moeten iemand voor hem vinden waarmee hij op gelijke voet kan communiceren. 'Wij mensen kunnen nooit een soortgenootje vervangen' zei mijn vrouwtje tegen mij. Hoeveel ik haar ook probeerde duidelijk te maken dat ik zo ook gelukkig ben werd op 3 februari jongstleden een pup geadopteerd. Hij heeft een stamboomnaam die werkelijk door geen enkel levend wezen kan worden uitgesproken. Om deze reden heeft mijn familie hem de naam 'Dirkje' gegeven.  

In eerste instantie dacht ik; Oh, dit is een tijdelijke gast. Hij wordt wel weer opgehaald. Maar toen ik de volgende morgen wakker werd keek ik recht in dat ondeugende smoel van hem. 'Kom je spelen?' vroeg hij. Ik had er geen zin in en draaide mijn hoofd de andere kant op. Maar hij bleef maar zeuren en in mijn poten bijten. Ik kreeg er zo'n genoeg van. Maar toen ik het hem eens flink betaald wilde zetten zag ik pas hoe klein hij eigenlijk is. Als ik zou willen dan zou ik hem zo door de hele kamer kunnen slingeren. Toen hij eindelijk uitgespeeld was kroop hij heel dicht tegen me aan en viel als een blok in slaap. Ik heb nog even overwogen om op een gepaste afstand van hem te gaan liggen zoals ik eerder al deed. Maar ik weet niet waarom. Ik kon het niet. Ik ben doodstil blijven liggen en uiteindelijk ook in slaap gevallen. 

Onze familie heeft er een flinke klus bij. De hele dag door sjouwt Dirkje met spullen. Hij kruipt onder kasten waar ik allang niet meer onder kan en tovert daar de meest interessante voorwerpen uit. Hij vindt zelfs materiaal wat ik al jarenlang kwijt ben zoals gave tennisballetjes of botjes die op de brocante markt nu best wel wat zullen opleveren. Inmiddels heeft hij de vaatwasser ook ontdekt. Onbezorgd loopt hij met vorken, lepels en messen in zijn bek en deponeert die allemaal keurig in zijn mand. Vanmorgen nog liep hij trots met de onderbroek van mijn baasje in zijn bek. Ik hoorde hem al uit de badkamer gillen 'Waar is mijn onderbroek?' 'Kijk eens in de mand van Dirk', antwoordde ik. Maar ja mensen, echt luisteren kunnen ze niet. 

©pds240310